Onverwacht inzicht van een neurowetenschapper

In haar boek ‘Onverwacht Inzicht’ beschrijft de Amerikaanse neurowetenschapper Jill Bolte Taylor op een haarscherpe manier hetgeen mystici uit alle spirituele tradities ons al eeuwen vertellen: we zijn allemaal met elkaar verbonden.

Zij heeft dit zelf aan den lijve ervaren. Op 37-jarige leeftijd kreeg Jill Bolte Taylor een ernstig herseninfarct. Haar linkerhersenhelft (zetel van logica en ratio) was uitgeschakeld. Vanaf toen werd haar werkelijkheid gedomineerd door haar rechterhersenhelft (zetel van creativiteit en gevoel).

Praatpinda uitgeschakeld

Ze dacht niet langer in woorden maar in beelden. Grenzen bestonden niet, alles vloeide in elkaar over. Haar doorlopende commentator (de praatpinda, het stemmetje dat we allemaal de hele dag horen en dat alles wat we ervaren van een oordeel voorziet) was uitgeschakeld.

Toen later haar cognitieve functies terugkwamen, realiseerde zij zich dat de mens twee werkelijkheden heeft: de werkelijkheid van de linkerhersenhelft en de werkelijkheid van de rechterhersenhelft.

Verbinding op celniveau

De linkerhersenhelft richt zich op details, op het maken van onderscheid, het trekken van grenzen. Dit ben ik en dat ben jij. De rechterhersenhelft richt zich op het grotere geheel, voelt grotere verbanden en ervaart de verbinding die er op celniveau bestaat tussen alles wat leeft; planten, dieren en mensen.

Na 9 jaar revalidatie was ze weer in staat om te communiceren en haar verhaal op te schrijven. De verbindingen in haar linkerhersenhelft waren hersteld. Maar haar ervaringen hadden haar waardevolle lessen over menszijn geleerd.

Homo Duplex

We zijn een Homo Duplex, zo schrijft Jill Bolte Taylor. We zijn én aparte wezens met een eigen wil (linkerhersenhelft) én we zijn onderdeel van een groter geheel (rechterhersenhelft). We hebben ze allebei nodig: verstand en hart, logica en intuïtie, details en overzicht, grenzen en verbinding.

In onze maatschappij ligt het accent wat sterker op de eigenschappen van onze linkerhersenhelft, op het linkerbeen van de Homo Duplex. De andere kant van ons mens-zijn vergeten we nog wel eens. En toch is die van levensbelang. Want via onze rechterhersenhelft voelen we de verbinding met elkaar en met alles wat leeft.

Uitstapje naar het domein van je rechterhersenhelft

We hebben twee benen, maar we gebruiken er maar een. Althans zo zie ik het. We hebben niet alleen ons linkerbeen (verstand) nodig, maar ook ons rechterbeen (gevoel) om als mensheid vooruit te komen. De uitdagingen van onze tijd lossen we niet alleen op met meer cijfers, meer grip, meer details, meer technologie.

Geef dus ruimte aan je rechterhersenhelft. Die komt tot leven via kunst, natuur, literatuur, muziek en spiritualiteit. Voor mij is bezig zijn met spiritualiteit dan ook food for the soul. Er is door de mensheid in de loop van de eeuwen een ongelooflijke rijkdom aan spirituele kennis opgebouwd, op alle plekken in de wereld, in alle tijdperken. Noem ze religies, kenleren, wereldbeschouwingen, you name it. Ik zie ze als rivieren van wijsheid, aan wiens oevers je je kunt laven als je even genoeg hebt van de hectiek van het bestaan.

Hoofd op on hold

Maar er zijn zoals gezegd ook andere opties. Anderen geven ruimte aan hun rechterhersenhelft door veel in de natuur te wandelen, te lezen, muziek te maken of te beluisteren. Dus zet je hoofd af en toe even op on hold. Stop even met praten, appen en scrollen. En maak een uitstapje naar het domein van je rechterhersenhelft. Daar knap jij niet alleen zelf van op, daar knappen we allemaal van op.

Groet!

Krista